έρωτας στο άγιο νησί

Στο νησί των αγίων

σε απομόνωση ως άλλοι καλόγεροι

που για λίγο απαρνιούνται το πολύβουο άστυ.

Στο νησί των προσφύγων

ωσάν κυνηγημένοι από τη μοίρα του καθημερινού πνιγμού

βρήκαν απάγγειο για τη γαλήνη κι

αντάμωσαν το φιλόξενο ήλιο που λαμπύριζε στο άγριο τοπίο

-άγριο κι απάτητο, θαρρείς, από τους

βιαστές της φύσης

να προστατεύει

μέσα στην αγνότητά του την ανάγκη για

ησυχία.

Στο άγιο νησάκι

ανάπαυλα και γαλήνευση με ερωτικούς ήχους τζιτζικιών να γεμίζουν τον αγέρα,

με τον ήχο των γλάρων

δίπλα στο θαλάσσιο παφλασμό

πλάι στην απομόνωση που ο βράχος χαρίζει στη γύμνια.

Στη λιτή αγρίλα της ακροθαλασσιάς

θαύμαζε το κορμί της,

φιλήδονο στον άγριο βράχο

πλάι αναζητούσε τη ρίγη του πόθου.

Τα σύννεφα ζωγράφιζαν την μορφή της,

σαν οπτασία αιθέρινη στόλιζε τον ουρανό.

Τα κύματα σαν ακουμπούσαν την ακτή έγραφαν το όνομά της

Άντυτη ατένιζε την αγριεμένη θάλασσα.

Έμοιαζε να την προκαλεί με την ομορφιά της, μα εκείνη

αποκαμωμένη αναζητούσε μόνο ησυχία.

Κρυμμένη στο βράχο, τον

απάτητο από άνθρωπο,

απολάμβανε τους θαλάσσιους ήχους

εκείνο το υγρό τραγούδι που συγκρίνω με τον ύμνο στον έρωτα του τζίτζικα.

Οι πτυχές του βράχου τής θύμιζαν την αιώνια

μάχη της φύσης σαν το κύμα

παλεύει να αγγίξει

την πέτρα, να την χαλάσει.

Μια άγρια, απέριττη ομορφιά

προκαλούσε τις αισθήσεις της, συνέπαιρνε

το είναι της.

Το κάλεσμα της αντίζηλης κατακτούσε τη σκέψη της.

Στο κύμα αντάμωσαν τα βλέμματά τους,

ζευγάρωσαν

με τον ήχο των παφλασμών να καλύπτουν τον

οργασμό τους.

Η πέτρα που ερωτοτροπούσε με τη θάλασσα

άφηνε αθέατα τα ενωμένα κορμιά τους,

κάλυπτε τον έρωτά τους.

Θαύμαζε τη στύση του, απολάμβανε

το ηλιοθώρητο κορμί του

που δεν ήθελε να ξεκουραστεί.

Οι πευκοσμές

και το ερωτικό τραγούδι των τετύγγων ήταν το αφροδισιακό του.

Γεύτηκε

την επιθυμία του,

τη σκληρότητά του.

Τα αργόσυρτα βογκητά του

πλημμύρισαν τη δική της επιθυμία,

ζωντάνεψαν πάλι τη λαγνεία της.

Η γεύση του την ανατρίχιαζε, οι συσπάσεις του τη συνέπαιρναν.

Βούτηξε καυλωμένος και γυμνός,

ο θαυμασμός και η λαγνεία της

τον συνόδευε. Ζευγάρωσαν και στο νερό.

Το ρεύμα τον ωθούσε βαθύτερα,

τον καθοδηγούσε με την άγρια ορμή του.

Η άρμη στο κορμί της, η υγρασία

της λαγνείας της

τον καύλωναν περισσότερο.

Μέσα της ένιωθε όπως το κύμα που ερωτοτροπεί με την πέτρα: αχαλίνωτα

ηδονικά.

Άγρια εκείνη σαν τη θάλασσα

κλυδωνίζονταν στον

ορθωμένο ανδρισμό του.

Ήχοι πόθου ξεφεύγουν, για να σκεπαστούν

από το κύμα που τους προστατεύει. Το υγρό κορμί της

ξεχειλίζει ηδονή,

η ματιά της

έρωτα,

ο οργασμός της

απόλαυση.

Τελείωσε μέσα της. Δεν άκουγε πια

ούτε τέτυγγες, ούτε θάλασσα.

Η τρικυμία αντηχεί ακόμα

τις κραυγές του οργασμού της.

σ.σ. Nησί των αγίων είναι η νήσος Αγιονήσι απέναντι από την Ουρανόπουλη. Παραχωρήθηκε από την αθωνίτικη κοινότητα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί πρόσφυγες.

Tweet