ατέλειωτος χρόνος

Σύγνεφα στ’ άρμα τ’ ουρανού καλπάζουν

καθώς κουφάρια ξεβράζει η άμπτωτις

και μύδια που παραθερίζουν

στων μαργαριταριών τη χαίτη,

στο φως νυχτιάς άστερης

σαν ελπίδες που ξεφουσκώνουν

και φτύνουν μούχλα

στων γυμνοσαλιάγκων το διάβα

με νότες σκυλάδικου σπαρμένο.

Ένα δάκρυ, ένα γέλιο κι ένα φεγγάρι χλωμό

το βράχο κατρακυλούν,

τη λίμνη στερεύουν

κι η ώρα παίζει τραμπάλα

στους δείκτες

χαλασμένου ρολογιού

.

Κι ο χρόνος δεν περνά σε δρόμο ξένο…

solid hour

Tweet