Σ'
ένα πέτρινο καράβι
γιομάτο
βουνά και ποτάμια
γύρω
γύρω θάλασσα
με
χαϊμαλιά ξορκίζουμε
σαν
ιθαγενείς το κακό.
Της
σχεδίας τα μαύρα πανιά
κάνουμε
σεντόνια
στην
Αφροδίτη θυσιάζουμε,
στης
λαγνείας τη χοάνη,
μήπως
κάποιος θεός μας θυμηθεί.
Μάγισσες
προσπερνάμε
με
κάλπικες ελπίδες παίζουμε κορώνα-γράμματα
ποιος
θα δεθεί στο μαύρο κατάρτι
τον
Αιγέα να θωρεί στα κύματα σαν πέσει
Θυμώνουν
τα βουνά , τα έλατα προσεύχονται,
αγιασμό
τα πεύκα χύνουν, καταριούνται τα
κυπαρίσσια,
γράφει
ο κεραυνός το όνομα της κρίσης,
του
Διός βουλή για τους θνητούς
που
τον Ποσειδώνα παρακούσαμε
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου