νέος κόσμος, μαύρο μέλλον

Δαίμονες στο νέφος απάνω κάτσαν

βροχή με γλώσσες όξινες σόδιαζαν,

στο ταγάρι το αίμα μάζευαν

κι οι ξένοι πνίγονταν

σε καπνογόνα από πυρές βιβλίων

μαζί με μάγισσες

που ελεύθερα μιλούσαν.

Με ασπίδα γυναίκες

ρομφαία μίσους κραδαίνουν

τους θνητούς πολεμούν,

με κόκκινα παπούτσια

στην κηδεία

τον αέρα εμποδίζουν

τ’ οξυγόνο να απλώσει

στο γύψο που σκέπασε τα δέντρα,

βιβλία να μη φτιαχτούν.

Τα θέατρα προστάζουν εμβατήρια

μόνο να παίζουν.

Στη νύχτα σκεπασμένοι

άρματα καβαλούν,

τις φωνές καταπίνουν

για να σωπαίνουν όταν άλλοι αποφασίζουν

για να δείχνουν ότι πρέπει να κρύβονται

όταν η νύχτα φτάνει.

Κι άξαφνα σαν ξημέρωσε

ένας νέος κόσμος ξεπήδησε

μαύρο φως και φωνές ρυθμικές

με βηματισμό σφυριλατικό

πλημμύρισαν τη γη

κι η Κιβωτός ακόμα δεν ήταν έτοιμη…

Tweet