αλκοολική φλογέρα

Μιας φλογέρας ήχος παιδικός
το όνειρο

φεύγει μακριά από το μέλλον

στο αιώνιο φως της κίνησης.

Ένα ακόμα τενεκεδάκι μπύρας
στον κάδο ανακύκλωσης

και το αλκοόλ στο αίμα

τρέχει
τα εγκεφαλικά κύτταρα να προφτάσει

όσα ακόμα επιβίωσαν

από εκτελέσεις στο γυάλινο τοίχο

που χωρίς κουκούλα στήσαν δοσίλογοι

δείχνοντας με το δάχτυλο εκείνα τα κύτταρα

που έστεκαν ανυπόταχτα.

Μια φλογέρα παίζουν κι ονειρεύονται

τα αλκοολικά μου κύτταρα.

Κλειδωμένα στο κεφάλι προσπαθούν

να δραπετεύσουν μέσα από λέξεις και στιχάκια,

τρέχουν σε λιβάδια χωρίς συρματοπλέγματα,

δρασκελίζουν εμπόδια σε λιτό στίβο

και τη λευκή κορδέλα του τερματισμού αγγίζουν.

Δεν έχει σημασία που άλλος την έκοψε,

όλοι μαζί τερματίσαμε.

Το αλκοόλ είναι ισχυρό αναβολικό για τα όνειρα…

Tweet