Στο παγκάκι
ο ζητιάνος
τρενάκι
χαλασμένο
στο παιχνίδι
της εξουσίας,
χέρι
τρεμάμενο απλώνει
στο
αδιάφορο φευγιό
περαστικού
μονολόγου κατάντιας,
κρυφής
ελπίδας ίδιος μη γίνει…
Βαρκάκι
χάρτινο δίχως πανί
παραδέρνει
στο αρχιπέλαγος της κρίσης,
στ’
απέραντα ύδατα του περιθωρίου
τις άκρες
του ουράνιου τόξου αναζητώντας
σε
μια προσωπική λύτρωση,
το μυθικό
θησαυρό να βρει…
2 σχόλια:
μιλάν με ψυχή οι στίχοι (σου)
μας κουβαλούν μακρυά από τη μοναξιά της καθημερινότητας
Νάσαι καλά
θανάσης
Σ' ευχαριστώ πολύ, Θανάση μου, για τα καλά σου λόγια.
Δημοσίευση σχολίου