ένα κομμάτι άστρο

The Robing of the Bride, by Ernst Max

Το πουλί με τη σιδερένια γλώσσα

πέταξε πάνω από τη μαυροντυμένη νύφη

το γάμο χάλασε στο μιχό του πελάγου.

Με χαμόγελο αδαμάντινο

τον ουρανό σπάει και

κομμάτια άστρων καυτερά σκορπά.

Σαν ελπίδες τ’ αγκαλιάσαμε,

φακό να έχουμε κρυφό

για τα σκοτάδια του μέλλοντος

τη συντριβή του παρόντος

να βλέπουμε.

Το κλουβί αδειάσαμε,

το μάνταλο παραβιάσαμε

και σε κελί βρεθήκαμε

αλλοπαρμένης καθημερινότητας.

Παζάρι εικόνων θαυματουργών

με αγήματα παρελαύνουν

στους δρόμους βροχή μαζεύουν

να πλημμυρίσουν τα υπόγεια με φαΐ,

ρωγμές απλώνουν

την καθίζηση της σκέψης να βουλώσουν,

τις πληγές της κοροϊδίας να στερεώσουν,

τη διαμαρτυρία προς τα άστρα να σηκώσουν,

Ακόμα κρατώ στον κόρφο μου ένα κομμάτι άστρο,

θα νικήσουμε το σκοτάδι.

Tweet