Στην
πλαγιά ο βράχος στέκει
συγκρατημένος
από το χώμα,
αδύνατη
η μετακίνησή του
μέχρι
την ξαφνική μετατόπιση,
την
απρόσμενη διαταραχή του χώρου του.
Ελεύθερος
πια,
οργιώδης κυλά,
βαρύς επιταχύνεται
βαρύς επιταχύνεται
συγκρούεται με
άλλους βράχους.
Μαζί
οι όγκοι
σπάνε
δέντρα και θάμνους,
ροκανίδια
και σπασμένα ξύλα
αφήνουν
στο πέρασμά τους,
νέο
δρόμο ανοίγοντας
για
το μέλλον.
Θα ξανακολλήσουν,
είναι βέβαιο,
είναι βέβαιο,
μέχρι
τη νέα ανατροπή.
Αλλά η μορφή του λόφου άλλαξε,
χάλασε
το χωμάτινο εμπόδιο,
ήρθε νέα όψη.
ήρθε νέα όψη.
The Rock, by Peter Blume |
4 σχόλια:
πάντοτε στην ποίησή σου δείμε το μήνυμα, το σημείο, η αιχμή, το σχόλιο... ίσως και η προφητεία ακόμη...
"θα ξανακολλήσουν μέχρι τη νέα ανατροπή..."
για να δούμε τι θα φέρει η κατολίσθηση που αναμένεται φίλε μου...
εξαιρετικό και το εικαστικό θέμα...
Δεν είναι κακό να κολλάνε, βλέπεις, Νημερτής. κακό είναι να μην ξανακυλάνε...
Για να οδηγηθεί ένας τέτοιος βράχος σε πτώση σημαίνει πως μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο είχε αρχίσει ήδη η αποκόλληση του, ο δρόμος ήταν στρωμένος κατηφορικός, παρέμενε ίδιος και μια στιγμή ήταν αρκετή για να αλλάξουν τα πάντα.. Εξαιρετικό Δείμε. Πολλές σκέψεις απορρέουν από αυτό.
Σ' ευχαριστώ, Κουφετάριε. Το ζητούμενο είναι να αλλάξει το τοπίο και να μην επιτρέψουμε να παραμείνει στατικό...
Δημοσίευση σχολίου