Πάει και τούτο το καλοκαίρι
η θερμοκρασία πέφτει
τα σύννεφα αλλάζουν το χρώμα
του ουρανού
τα φώτα ανάβουν πιο νωρίς,
πάντα με ζέσταιναν τα φώτα της
πόλης.
Οι καλοκαιρινές βόλτες στο κόκκινο
ηλιοβασίλεμα
αντικαθίστανται από τις θολές
εικόνες
μιας τηλεόρασης που παίζει
επαναλήψεις,
σίριαλ και οι ειδήσεις (χάθηκε
πια η λέξη "νέα")
αναβίωση περασμένων δεκαετιών.
Μιλάνε για αδειανά πουκάμισα,
θυμούνται την Ελένη, εκείνοι
που χρόνια
αφιονίζουν με είδωλα,
ψεύτικες υποσχέσεις και
παραμύθια,
θυμούνται τον Ευριπίδη
εκείνοι που φορούν κλεμμένα ρούχα,
τα δικά μας πουκάμισα.
Χαμένες σε ανυπαρξία
επαναλήψεις
μιας ζωής που επιπλέει στο κενό
της παλιάς αίγλης της φωτεινής
εικόνας,
στο βόθρο ενός τηλεοπτικού
σκυλάδικου
ψημένου στο φούρνο της
υποκουλτούρας
με γέμισμα από μπόλικο γυμνό
πουλημένο γυναικείο κορμί.
Επαναλήψεις μιας εύθραυστης
σκέψης
αφυδατωμένης από κάθε ικμάδα
πρωτοτυπίας
αποσκελετωμένης στο βωμό της
δίαιτας
του πνεύματος που θυσιάζεται
στον τηλεοπτικό βωμό του τίποτα.
στον τηλεοπτικό βωμό του τίποτα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου