Γυμνός γυρνούσα,
μόνος παρακαλούσα
αδιάφοροι τον πόνο
τάχα νιώθαν
και τάζαν,
άδειο και σήμερα
το ταγάρι του ρουσφετιού,
μόνο ψίχουλα υποσχέσεων
κι η ανεργία βαραίνει το νου,
σκοτεινιάζει την καρδιά,
οργώνει το θυμό.
Μα δε φταίμ’
εμείς.
Κι η οργή όπλο γίνεται
γεμάτο
και σημαδεύει την καρδιά,
το μυαλό θολώνει,
ραγίζει ο φόβος για το χαμό,
ο κόπος κοντός
ένα μόνο κλικ
κι ήχος δυνατός.
Ένα μόνο κλίκ…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου