Κλεμμένος
αγέρας
στο
νότο δραπετεύει
καναρίνια
σε κλουβιά
να
δροσίσει
που
κελαηδούν
για
φυλακισμένους
σε
τσιμεντένια πολύβοα κελιά.
Αγέρας
φύσηξε πάλι,
γαβγίσματα
αγέλης έφερε
κι
ο γείτονας νοστάλγησε
το
κλειδί στις σιδεριές.
Κόκκινες
κορδέλες παρασέρνει
γυμνές
οι κοπέλες
στο
ποτάμι τσαλαβουτούν
σε
σύννεφα ταξιδιάρικα κρυμμένες
που
ανάπαυλα ζήτησαν
3 σχόλια:
Τι υπέροχο ποίημα Δήμο. Πιστεύω ότι η ποίηση όπως και η μουσική έχουν την δύναμη εκείνη που γεννάει στους αναγνώστες/ακροατές εμπνεύσεις.
Επίτρεψε μου παρακαλώ να παραθέσω εδώ τι μου γέννησε εμένα:
Τους έχουν "φυλακισμένους σε τσιμεντένια πολύβουα κελιά" όπου η ζέστη γεννούσε μια μπόχα ανυπόφορη. Το μόνο που ελάφρυνε την φρικτή τους διαμονή ήταν τα "καναρίνια σε κλουβιά" που για κάποιον άγνωστο λόγο ζούσαν εκεί με τους φονιάδες.
Κανείς δεν ξέρει πως "κλεμμένος αγέρας" ξέφυγε και "στο νότο δραπετεύει" με σκοπό να δροσίσει "τα καναρίνια που κελαηδούν για (τους) φυλακισμένους"
Την ίδια ώρα κάπου μακριά "αγέρας φύσηξε πάλι" τρομάζοντας τους λύκους και "έφερε γαβγίσματα της αγέλης» που σκιάχτηκε από το απόκοσμο σφύριγμα του ανέμου.
Ο γείτονας τουρτουρίζοντας από το κρύο ή κι απ τον φόβο, "νοστάλγησε το κλειδί στις σιδεριές" που χρόνια τώρα το χε χαμένο.
Εκεί παρακάτω, "γυμνές κοπέλες με κόκκινες κορδέλες" στα μαλλιά "τσαλαβουτούν στο ποτάμι" και μοιάζουν σαν να "κρύβονται σε σύννεφα ταξιδιάρικα" έτσι όπως παίζουνε με τους αφρούς του ποταμιού.
Κουράστηκαν όμως. Πρέπει κάπου να βρουν να ξαποστάσουν.
Μα δεν το ξέρανε πως δεν υπήρχε εκεί τίποτα άλλο παρά μόνο "μιας πεταλούδας τ' άχρηστο κουκούλι;"
Τώρα που θα την βρουν την "ανάπαυλα που ζήτησαν;"
Δήμο συγχώρα με για την αγένεια μου αλλά δεν άντεξα στον πειρασμό. Μου γέννησε το ποίημα εικόνες.
Καλή σου μέρα Δήμο.
Κι όμως το πνεύμα το έπιασες. Και σίγουρα το συναίσθημα είναι αυτό ακριβώς.
Και η ποίηση είναι ένα μέσο ώστε να μεταφέρει συναισθήματα, εικόνες και σκέψεις...
Χαίρομαι που συνεχίζεις ακάθεκτος. Η συγκεκριμένη σελίδα σου μου είχε διαφύγει εντελώς! Καλό απόγευμα Δείμε :)
Δημοσίευση σχολίου