Δύτες γλαροπούλια
σ' αφρισμένα
απόμενρα
σάπιου
καραβιού
κολυμπάνε,
με φύκια
δεμένος στο κατάρτι
ο Οδυσσέας
το κρώξιμο
του νόστου
απολαμβάνει
και τον κάβο
κοιτά
πό’ δενε
τη στεριά με
το καράβι,
τις Σειρήνες
προσμένει
εθισμένος
ταγός ηρώων
που τ’ όνομά
του
θέλει να
θυμούνται
και τους άθλους
του.
Τι κι αν
χάθηκαν όλοι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου