Τοίχοι
γεμάτοι λέξεις,
ποίηση
συνθημάτων,
μηνύματα
ελπίδας ξεθωριασμένα
προσκαλούν
σε νέο ξεκίνημα,
λερώνουν
τους λευκούς τοίχους
χαλώντας
την ευταξία
που
πωλούν θορυβημένοι αναλυτές
και
επιζητούν φιλήσυχοι πολίτες.
Μα,
ναι, η ελπίδα πάντα χαλά την ευταξία,
τα
ξεθωριασμένα χρώματά της
απειλούν
την τάξη.
Ελπίδα
από μεγάφωνα σα νότες αισιοδοξίας,
ήχοι
που σκίζουν το κούφιο βιολί
τύμπανα
σα μπαίνουν σε σκέψεις κενές,
μελωδίες
πλουμίζουν κορμιά νωρίς γηρασμένα
σε
παγκάκια ξαπλωμένα…
Και
οι τοίχοι να στέκουν εκεί,
απλώνοντας
γράμματα,
μπρος
στο παγκάκι και χαλώντας την ευταξία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου