Ξυπόλητος διασχίζω το δάσος,
αγκάθια υποσχέσεων τρυπούν
την υπόσταση,
παγωμένος αρρωσταίνω,
ζαλίζομαι στα απανωτά χτυπήματα
του σκαρπέλου της υποδούλωσης,
κουρέλια κρέμονται
ματωμένα από θραύσματα υποτέλειας
μιας ζωής σμιλευμένης στο βράχο της υποταγής.
Σφυρηλατώ με σθένος τις αντοχές μου
στο αμόνι της μοίρας,
Αιχμάλωτη αντοχή
σε άτρωτες διαθέσεις πολιτικών.
Σε άλικο χαλί στη λεωφόρο της απάθειας
περιφέροντας τη γύμνια μου,
πλαστικά άνθη στο πέρασμά μου
οι διακηρύξεις,
φυλλώματα φθινοπωρινά
κίτρινα, τσαλαπατημένα και ξερά
η πίστη μου.
Μια κλωστή συγκρατεί ακόμα το κουράγιο,
οριακή η ατολμία μου,
ληξιπρόθεσμη πια και η ανοχή…
ανθολογήθηκε στην οργή της πεταλούδας
4 σχόλια:
Μας τελειωσανε οι αντοχες και οι ανοχες..καιρος να τελειωσει και η απαθεια Την καλημερα μου ΒΑΣΩ
Μας τελείωσε η αντοχή, μας τελείωση και η ανοχή... Τώρα παίρνουμε τα όπλα...
Σε άλικο χαλί στη λεωφόρο της απάθειας
περιφέροντας τη γύμνια μου,
πλαστικά άνθη στο πέρασμά μου
οι διακηρύξεις,
φυλλώματα φθινοπωρινά
κίτρινα, τσαλαπατημένα και ξερά
η πίστη μου....
Εξαιρετικό!
Με τιμάς, Word Chimes...
Δημοσίευση σχολίου